Frenemies zijn “enemies" die zich voor doen als je beste vrienden. Vriendinnen eigenlijk. Vrouwen zijn namelijk de bitches die hier veel te goed in zijn. In je gezicht is het enige wat ze durven te zeggen “wat voor heerlijk shirtje je aan hebt”, maar intussen heb jij al 6 messen in je rug zitten.

Geloof me, je vrienden zijn je vrienden niet. Helaas vinden we dit meestal pas uit wanneer we diep in de shit zitten en we ze het hardst nodig hebben, want dan zijn die trutjes er ineens niet meer.

Wanneer jullie in de club staan zie je een knappe jongen. Je zegt tegen je vriendin dat je hem ontzettend lekker vindt, maar zij vind hem maar niks. Yess, dat betekent dat jij er vol voor kunt gaan, want wanneer zij - met haar gigantische ass - hem wel leuk vindt, kun je hem wel vergeten met je plankenkont.

Je stapt op hem af en: hoera. Hij toont interesse. En dat is dan ook waar de ellende begint. Zodra zij merkt dat hij interesse in jou toont wordt ze jaloers. Opééns vindt zij hem toch wel leuk. Ze komt er gelijk bij staan en duwt haar dikke reet tegen hem aan. Yep, daar gaat hij al, compleet afgeleid door haar. Kutwijf.

Wanneer jouw oma op sterven ligt heb jij gewoon echt even geen zin om vanavond uit te gaan. Zíj wordt daar fucking pissig over en scheldt je helemaal kapot. What the fuck, bitch? Laat me vanavond gewoon even uren en uren knuffelen met mijn oma van 103. Maar goed, jou spreken we dus ook nooit meer. Doei!

Best friends zijn er in alle fases van je wenkbrauwen. Maar echte vriendinnen zeggen het ook wanneer je wenkies een keeer niet on fleek zijn. Het is hun taak om er wat van te zeggen.

Heeft jouw vriendin nog nooit tegen je gezegd dat je wenkbrauwen lelijk zitten? Kijk dan nog maar even een keer in de spiegel en vraag jezelf even af of die vriendin wel je vriendin is.