Monica Geuze heeft zich onlangs uitgesproken over de uitdagingen van het balanceren tussen haar succesvolle carrière en het moederschap. Ondanks de opwinding en de allure van haar baan, onthult Geuze dat ze vaak worstelt met een gevoel van schuld naar haar dochtertje, Zara-Lizzy. Het fenomeen van ‘mom guilt’, of moederschuld, is een onderwerp dat veel moeders wereldwijd raakt en ook Geuze is daarop geen uitzondering.
Worsteling
Terwijl haar fans met opwinding uitkijken naar nieuwe projecten, zoals de Videoland-serie ‘Geuze en Gorgels’, waarin Monica en Kaj Gorgels door Europa reizen in een camper, kampt Monica intern met een schuldgevoel. Tijdens de podcast ‘V4der’ onthult ze: “Ik ben veel weg voor werk, vaak moet ik in het buitenland werken. Los daarvan werk ik ook gewoon best wel veel.” Daarbij komt dat haar dochter’s vader, Lars, fulltime in het buitenland werkt. “Als ik dan ook nog ga, is het niet zo dat haar vader er is”, onthult ze.
“Ik geniet echt van mijn werk, en ik zal het ook nooit vervelend vinden om weg te moeten”, voegt ze eraan toe. Maar ondanks deze positieve gevoelens over haar carrière, geeft Geuze toe dat ze zich vaak schuldig voelt tegenover haar dochtertje.
Zara-Lizzy
Als zowel Lars als Monica in het buitenland zijn, komt de zorg voor Zara-Lizzy op de schouders van Monica’s ouders en haar toegewijde oppas. “Ze gaat dan naar mijn ouders en ik heb echt een fantastische oppas, die echt een waanzinnige klik heeft met Zara-Lizzy. Ik vertrouw de mensen die bij haar zijn volledig. Misschien doen zij het nog wel beter dan ik”, zegt Monica.
Monica deelt dat naarmate Zara-Lizzy ouder wordt, hun band sterker wordt en het steeds moeilijker wordt om weg te gaan. “Hoe ouder je kind wordt, hoe meer tijd je samen doorbrengt, hoe sterker je band wordt, hoe moeilijker ik het dus vind om weg te gaan. Het wordt steeds erger, want je wordt steeds hechter”, onthult ze.
Schuldgevoelens
De emotionele worsteling van Monica wordt nog erger wanneer ze op reis gaat. “Ja, in het vliegtuig zit ik altijd de hele vlucht te huilen. Foto’s kijken, huilen, huilen, huilen en aan iedereen die naast mij zit foto’s laten zien hoe ze er dan uitzag als baby. Ik ben echt vreselijk”, geeft ze toe. Daarnaast vindt ze het moeilijk als haar dochter moeite heeft om haar gevoelens te uiten.
Monica is eerlijk over haar eigen onzekerheden en geeft aan dat ze zelf ook leert. “Ik probeer haar zekerheid te geven, maar ik wil ook realistisch zijn. Ik heb niet altijd alle antwoorden.”
