Lieve N.S,

Ik haat van je. Elke dag breng je me van A naar Z en bezorg je me -vooral op de momenten dat ik eigenlijk naar huis wil- altijd weer mooie, lange avonduren avonturen. Je warme, overvolle inhoud doet mijn hart en het ijsje van het kindje naast me smelten. Op mijn net nieuwe broek.Maar echt, ik ben je dankbaar dat je mij elke dag gratis WIFI aanbiedt en naar kantoor en weer naar huis brengt. Omdat ik je zo dankbaar ben, wil ik graag een paar dingen eerlijk met je delen, zodat onze relatie nog beter wordt. Op de ander kunnen rekenen en vertrouwen is namelijk de basis van een goede relatie, toch? Ik hoop dat je na deze achtpunten-brief ook nog van mij haat.

Soms ben je zelfs zo druk dat je mij in de kou laat staan. Dat maakt me boos. Dan wil ik dat je even stilstaat, even de rem erop zet, maar dat doe je dus nooit wanneer ik dat wil. Daarom wil ik stiekem aan jouw noodremmtje trekken. Spelen we eindelijk weer een keer een ander spelletje dan jouw kom-je-wel-kom-je-niet spel. Dan ren ik keihard weg en dan kom jij achter me aan. ' Hard to get' heet dat. Is leuk, weetje.

Ik niet. So there I said. In ieder geval niet van de kinderen die in jou zaten en uit jou kwamen. Ze schreeuwen altijd zo en ze klimmen altijd. Op mij. Op mijn buurman. De enige plek waar ze wat mij betreft op mogen klimmen, is het spoor…ehh de sociale ladder. Iets met RailRunner was 't, toch?

Ik dacht dat je hygiëne belangrijk vond. Maar nu ik je langer ken, knap ik af op jouw voorkeur voor stinkende, bezwete mensen. Ik dacht dat je van schone, lekker ruikende mensen hield. Ik kwam ze laatst weer tegen, weetje. Ik schrok. Ze duwden zo hun oksel in mn neus toen je weer eens druk was. Ik snap ook niet waarom.

Ja, op jouw bank ja. Ik weet dat jij en jouw bezoekers me kunnen betrappen, maar dat maakt het zo spannend. Ik heb het overigens al gedaan. Die kapotte bank…It was me. Trouwens, heerlijk dat je zo vaak zo’n sexy uniform voor me aantrekt, word ik echtfucking nietopgewonden van...

Als jij weg bent, leg ik stiekem mijn voeten op jouw net nieuwe bank. Met schoenen. Weet je nog die bruine plek op de bank? Ik had ontdekt dat honden kennelijk hun behoefte doen voor mijn deur. Sorry.

Ik moet altijd zo stil zijn van jou en je bezoek. Je hebt deze regel zelfs op je raam geplakt. Dat haat ik. Elke keer als mijn muziek te hard staat, kijken ze me zo boos aan. Overigens ook als ik kauwgom kauw, aan het bellen ben of mee zit te blèren met mijn favoriete muziekjes. Eigenlijk elke keer als ik gewoon mezelf ben.

Ik vind ze maar saai en sacho. Zitten we gezellig met z'n allen in je kamertje, zitten ze de hele tijd op hun telefoon te turen. Hallo, we hebben niet voor niets een mondje gekregen?

Als ze bij jou slapen, slapen ze vaak met hun mond open. Met zo’n druppeltje kwijl op hun kin. Alsof ze een baby zijn. Weet je wat ik dan wil doen? Als ik in jou zit hè, wil ik soms gewoon geen andere mensen om ons heen hebben. Geen pottenkijkers, maar meestal gaan jouw bezoekers zo dicht naast me zitten dat ik er gek van word. Weet je wat ik dan doe? Dan open ik mijn bakje sla met gekookte eieren, broccoli en zalm, dat ruikt zo lekker. En dat zakje wortelen, waar ik dan heel hard op ga kauwen. Zijn we wat vaker alleen, snap je?

Dat ze allemaal met hun natte vingertje de bladzijde van de krant omslaan. Alsof ze een stempel van hun DNA in de krant achter willen laten. Kan je net zo goed direct aan die pagina gaan likken. Bah. Vieze vrienden heb je.

Maar hé, ondanks dat jij en jouw vrienden soms niet sporen, vergeef ik het je. Ik heb je namelijk nodig. En jij mij. Ik weet namelijk dat je het heerlijk vindt dat ik elke ochtend toch weer naar je terugkomt nadat ik je s’avonds gefrustreerd en moe voor de zoveelste keer heb verlaten. Dus laten we allebei ons best doen om onze relatie goed te houden, oké?
Liefs,