Michella Kox over haar gokverslaving en bedreiging: ''Hij bedreigde me met een pistool''

In de podcast 'Wat kan er nou gebeuren?' staan ervaringsdeskundigen Najib Amhali (52) en Reda Saleh elke week klaar om te praten over verslavingen, samen met zowel bekende als minder bekende Nederlanders. Deze week is het de beurt aan Michella Kox(43), een bekende realityster, om haar verhaal te delen. Ze blijkt jarenlang te hebben geworsteld met een gokverslaving en is momenteel nog steeds afhankelijk van oxazepam.

Michella begint haar verhaal met het feit dat haar gokverslaving enkele jaren geleden begon, toen ze zich niet goed voelde. "Ik was niet gelukkig en zocht afleiding in het casino." Op dat moment was ze al te zien op televisie en verdiende ze daar goed mee. Echter, het verdiende geld verdween snel. Ze legt uit: "Al het geld dat ik verdiende op televisie, gaf ik uit in het casino."
Het blijkt dat stoppen moeilijk is voor Michella vanwege haar gevoeligheid voor verslaving. "Ik ben erg vatbaar voor verslaving. Op een dag verloor ik duizend euro en dacht ik echt dat ik zou stoppen. Ik was zo misselijk van het feit dat ik zoveel geld had verloren. Maar de volgende dag zat ik gewoon weer in het casino."

Een angstaanjagende gebeurtenis in het casino voegt een nieuwe verslaving toe aan Michella's strijd. Ze vertelt: "Tijdens het gokken kwam er eens een man naar me toe die me dwong geld voor hem te pinnen. Ik had eerst een grote mond tegen hem, maar toen dreigde hij me met een pistool."
De man dwong Michella om naar buiten te gaan en geld op te nemen. Door hard te schreeuwen, wist ze hem op dat moment af te schrikken. Na de traumatische ervaring kreeg ze last van nachtmerries en kreeg ze medicijnen voorgeschreven door haar dokter.

Een van de voorgeschreven medicijnen is oxazepam, een kalmeringsmiddel dat haar hielp kalmer te worden, maar ook verslavend kan zijn. "Toen ben ik verslaafd geraakt aan die pillen," legt ze uit. "Ik was toen echt als een zombie, maar nu niet meer omdat ik ben begonnen met afbouwen." Desondanks lukt het haar niet om er volledig van af te komen. "Ik heb ze altijd bij me in mijn tas, anders raak ik in paniek. Je mag er ook niet zomaar mee stoppen. Als ik nu zou stoppen, zou ik mijn werk niet meer kunnen doen."